ЗАД ОЧИГЛЕДНОТО
Андријана Ѓорѓевска
Она помеѓу првиот плач
и последниот здив
луѓето го нарекуваат живот.
И понекогаш забораваат дека
освен име треба да му се
даде и значење. (Не е доволно да им се даде само име на работите)
„Има градови кои раскажуваат приказни. Приказни кои никој никогаш нема да ги слушне, ама ти секогаш ќе ги знаеш и ќе ги носиш со себе како евтина амајлија купена на пазар за која веруваш дека ќе ти донесе среќа.“ (Градови кои раскажуваат приказни)
Долго време верував дека
немаме ништо заедничко.
Ти најдобро ги користеше прстите
за да ме оставиш без облека.
Јас, пак, за да пишувам проза.
Подоцна сфатив дека тоа
всушност, било иста работа. (Нашите заеднички работи)