Белото циганче е роман за деца од македонскиот писател Видое Подгорец.
Во книгата се работи за едно дете, кое било оставено за време на војната во некое село. Додека бегале од окупаторот, група Роми го пронашле детето и го одгледале. Момчето се викало Таруно и немало никаква врска со Циганите, но научило да ги почитува нивните обичаи, научило како да преживее и да заработи за живот, плетејќи кошници. Неговите најдобри пријатели биле Насиха и Рапуш. Останатите луѓе не го поднесувале Таруно и го викале Белото Циганче. Таруно бил мирен и срамежлив, а неколкупати се обидел да им се спротистави на селските деца, но секогаш завршувал во небрано.
Изданието е задолжителна лектира за шесто одделение.