Во овој роман авторот се бави со проблемот на убавината и љубовта предизвикана од неа. Дејството е преполно со митолошки симболизам при што на својот пат кон Венеција, главниот јунак е сведок на чудни околности и сопатниции, како последица на тоа, тој го насочува својот надразнет нервен систем кон човечката убавина. Својата фасцинација со убавото момче, главниот лик ја правда со филосовски аргументи во кои се повикува на Сократ според кого убавината е единствена форма на духот што можеме да ја прифатиме со нашите сетила.
Изданието е лектира за четврта година средно образование.