АВТОРИ: ЕЛИЗАБЕТА ПЕТРОВИЌ И БИЛЈАНА НИКОЛОСКА
Ова претставува едукативна книга со илустративни семејни слики. Ова е интимна приказна на едно дете по име Виктор и е раскажана преку неговите деветгодишни очиња и глас. На толку многу едноставен, на толку многу нежен и невин детски јазик, а ќе успее да ги разбуди сите мисловни процеси во вас и ќе ве врати во детскиот ум и расудување.
Виктор е дете на родители што се сакаат. Но, љубовта на неговите родители завршува кога тој е на возраст од 9 години. Во меѓувреме тој станува батко и љубовта ја дели со новороденото братче Филип. Родителите на Виктор и Филип мислат дека тие се сè уште мали и не разбираат зошто веќе мама и тато не се гушкаат, не се смеат, не зборуваат… Но тие разбираат, а ги разбираат и викотниците кои стануваат сè погласни и почести. Тоа се денови на кои Виктор не сака да се сеќава.
Кога му соопштуваат дека мама и тато ќе се разведат и се обидуваат да го уверат дека нивната љубов кон него и кон брат му секогаш ќе биде бескрајна, но дека сега само мама и тато ќе живеат одделно, Виктор го вели следново: „Кога би постоела фотографија на која би можел да ви ги покажам моите родители како ми објаснуваат дека веќе нема да живеат заедно, дека тато ќе се пресели, а брат ми и јас ќе останеме со мама… Тоа би била мојата најтажна фотографија.“
На Виктор му се вртат милион мачни прашања во глава: Како да ги смирам? Зошто не се сакаат? Знаат ли колку сум тажен? Дали сум јас виновен? Зошто не сме како другите? Што ако дознаат моите другари? Ќе го гледам ли тато толку често како и мама?
По некое време Виктор добива помош за одговорите и ни ги открива сите одговори еден по еден.